Het grondgebied van Zwitserland is sinds 1979 verdeeld in 26 kantons die de deelstaten van de federatie vormen. De bondsstaat Zwitserland is ontstaan doordat drie staatjes, de oerkantons, in 1291 hun samenwerking bezegelden. In de loop van de eeuwen zijn de indeling en de staatsrechtelijke verhoudingen tussen de gebieden vaak gewijzigd.
Elk kanton heeft zijn eigen grondwet, parlement (veel eenkamerparlementen van 58 tot 200 zetels), regering en rechtbanken. In sommige kantons houdt men openbare algemene vergaderingen, de Landesgemeinden, waarop alle volwassenen van het dorp of het kanton mogen deelnemen (directe democratie) aan het openbaar debat en meestemmen over de genomen beslissingen. De deelregeringen bestaan uit 5 of 7 ministers. Volgens de grondwet van Zwitserland is de residuaire macht toegekend aan de kantons, dat wil zeggen dat de kantons bevoegd zijn voor alles wat niet expliciet aan de federatie is toevertrouwd in de grondwet. Binnen de kantons genieten de gemeentes vaak uitgebreide autonomie, maar dit hangt sterk af van het kanton.